سنگ با توجه به خواص فیزیکی و شیمیایی مناسبی که دارد در قسمت­های مختلف ساختمان به کار می­رود. بدیهی است داشتن اطلاعات کافی از این خواص ما را در انتخاب سنگ مناسب برای هر قسمت از ساختمان یاری می­کند، در ادامه به پاره­ای از آنها اشاره می­کنیم:

سنگ تراورتن:

این سنگ با توجه به خواص منحصر به فردی که دارد، بهترین سنگ برای نمای ساختمان و دیوارهای داخلی می­باشد. وجود خلل و فرج، چسبندگی این سنگ را برای نمای ساختمان بالا می­برد و توجه به چگالی پایین آن در کاهش وزن ساختمان مؤثر است. در انتخاب سنگ­های تراورتن باید به این نکته توجه داشت که غالب این سنگ­ها بعد از قرار گرفتن در معرض تابش خورشید، مقداری از رنگ خود را از دست می­دهند و به روشنی می­گرایند. تنوع در رنگ، این سنگ را از این نقطه­ نظر نیز متمایز و محبوب کرده است. از معایب آن کم بودن مقاومت سایشی و وجود سوراخ­های سوزنی بعد از فرآوری می­باشد و جذب کم آب و کم بودن ضریب انبساط طولی، وجود تخلخل و چگالی کم از محاسن آن به شمار می­رود.

برخی دیگر از مصارف تراورتن عبارت­اند از: سنگ فرش برای کف سالن­ها، استفاده در ابزار و تراش (به علت خوش تراش بودن)، استفاده در سراهی­ها، درپوش­ها، استپ­ها و …

سنگ مرمریت:

سنگ­های مرمریت به نسبت سنگ­های تراورتن چگال­تر و اصولاً بدون تخلخل می­باشند. سنگ­های مرمریت بیشترین کاربرد خود را در سنگفرش، کف و پله ­ها بروز می­دهد. مرمریت­ها با توجه به میزان وجود زنجیره­ ها، رنگ و قیمت متنوع­اند. هر چه میزان زنجیره ­ها و شکست ­ها در این سنگ افزایش یابد، سنگ­ها نامرغوب­ترند. نمونه­ هایی از بهترین و پرمصرف­ترین این سنگ­ها، مرمریت هرسین، خوی، کاشمر، نمین و … هستند. ساب­ پذیری بالا، عدم وجود خلل و فرج و استحکام بالا از محاسن و وجود زنجیره­ ها، چگالی بالا از معایب این نوع سنگ می­باشند. اصولاً سنگ­های مرمریت به نسبت تراورتن برای نمای بیرون ساختمان توصیه نمی­شوند.

سنگ لایم استون:

این­گونه سنگ­ها به نسبت سنگ­های تراورتن و مرمریت، به لحاظ زمین­ شناسی جوان­تر بوده یا در معرض فشار و دمای بالا قرار نگرفته­ اند، از این رو سنگ­هایی کاملاً رسوبی محسوب می­شوند. این سنگ­ها به نسبت مرمریت و تراورتن، بیشترین جذب رطوبت را دارند و در بر ابر فرسایش مقاومت کمتری دارند. نمونه ­هایی از پرمصرف­ ترین سنگ­های لایم استون عبارت­ند از سنگ سمیرم، کوه سفید قم، اسلام­آباد و …

مزایای این سنگ: قیمت مناسب و یک دستی در رنگ و معایب آن، جذب بالای آب و مقاومت کم در برابر فرسایش هستند؛ از اینرو این سنگ را تنها برای مکان­های دور از رطوبت و فرسایش می توان توصیه کرد، که بهترین مکان­های کاربرد آن شامل کنار راه ­پله­ ها یا دیواره پارکینگ است.

سنگ گرانیت:

این­ گونه سنگ­ها از فوران آتشفشان تشکیل شده ­اند و به دو گروه آذرین درونی و آذرین بیرونی تقسیم می­شوند. سنگ­های آذرین درونی نسبت به آذرین بیرونی درشت بلور ترند. سنگ­های گرانیت، پس از اینکه در کارخانه بریده و فرآوری شدند، در معرض فرآیند اکسیداسیون قرار گرفته و با توجه به اینکه غالب گرانیت­ها حاوی کانی­های فلزی­ اند، با این فرآیند، تغییر رنگ جزیی  یا به نسبت زیاد می دهند.

با توجه به توضیحات فوق، به نظر میرسد این سنگ به لحاظ فعال بودن از نظر شیمیایی برای داخل ساختمان و اماکن در بسته مناسب نباشد و همچنین به دلیل عدم وجود تخلخل، چگالی بالا و کم بودن چسبندگی برای نما و ارتفاع بالا نیز ممنوع اعلام شده است. بهترین مکان برای استفاده از سنگ­های گرانیت، فضای پارکینگ، کف حیاط، کانتر آشپزخانه و سنگ مزار و غیره می­باشد. ا ستفاده از قلوه سنگ­های گرانیتی در آب­نماها و باغچه­ ها مناسب می­نماید.

سنگ مرمر:

این سنگ حاصل دگرگونی سنگ­های تراورتن بوده که بر اثر وجود عوامل مختلفی از قبیل دمای بالا، فشار بالا و گذر زمان تشکیل می­شود. وجود ناخالصی ­ها در سنگ، ترکیبات رنگی مختلفی را در مرمر ایجاد می­کند. به عنوان مثال وجود ترکیبات آهن؛ رنگ مرمر عسلی و ترکیبات لیمونیت، مرمر زرد و عدم وجود ناخالصی مرمر سفید را تشکیل می­دهند. بارزترین خصیصه­ ی سنگ­های مرمر گذردهی نور می­باشد. سنگ مرمر جذب آبی تقریباً معادل با صفر دارد. چگالی این سنگ مطلوب و مقاومت سایشی بالایی دارد. با توجه به مطالب ذکر شده، مرمر را می­توان یکی از بی ­نقص ­ترین سنگ­های طبیعی دنیا بر شمرد. استفاده از مرمر در ساختمان­ها، بیشتر جایگاه تزیینی و تجملاتی دارد تا ساختمانی.

استفاده در لابی­ ها، ستون استخرها، دیواره سن­ ها و به طور کلی هر جایی که بتوان از خصلت گذر نور این سنگ استفاده کرد، بسیار زیبا به نظر می­رسد. سنگ­های دیگری از جمله سنگ­های چینی، بادبر؛ مالون و … نیز وجود دارند.